(කලාසූරී මහාචාර්ය ප්‍රණීත් නිශාද අභයසුන්දර හා ජ්‍යේෂ්ඨ මහාචාර්ය යසාංජලී දේවිකා ජයතිලක මහත්මිය විශ්වවිද්‍යාල සේවයෙන් විශ්‍රාම ගැනීම නිමිත්තෙන්.)

අනගි මිණි ඔටුණු හිස පළඳවනු නියා
මුතු කරුණා දහර සිහිලෙන් දොවා ගියා
බැබැලෙන සුමුදු රන්වන් හද ඇතිව දයා
බිඳ දා තිමිර පට මඟ ආලෝක කළා

පැසෙනා වී කරල නැමෙනා ලෙස බිමට
නැගෙනා විසල් කිත් පැසසුම් මැද විපුල
නිහඬව සිනාසී ආදර බස් වපුල
පෙම්බර අනගි සුන්දර මිනිසෙකි අභය

ගීතෙට කලාවට කවියට බැන්ද පෙමේ
මනමත් කරන රස පදවැල් බැන්ද රඟේ
පින් පාටින් බැබලෙන මුව මඬල ඔබේ
තාමත් දකින හැම තැනකම කල්ලමරේ

ප්‍රණීතයි බෙදන මුදු බස් මධු සේමා
නිශාදයි නමින් ඔබ වැජඹෙයි රාමා
මනෝරයි හිතයි මහැදුරු සඳ සේමා
රසෝඝයි ඔ⁣බේ දැකුමත් ගුරු උතුමා

පෙරමුණ විජය දද නංවනු පුතේ කියා
ආසිරි පතා සවිමත් අත්වැලක් වෙලා
බුදු මග අනුව ගොස් මිණි පහණ වෙලා
ආදර්ශය උතුම් බව ඔබ පසක් කළා.
.............
ආදර පියෙකු ලෙස මහැදුරු දිලෙන සඳ
පෙම්මාදර මවුන් වූවා ඔබ අපට
කරුණාභරිත හදමල් සුපිපී පවර
විහිදා සුවඳ අතුරාලූවා නිබද

දුටු විට නිබඳ මුව හසකැන් දවටාන
කොහොමද පුතේ යැයි ආදරයෙන් අසන
හර බර කතා මැද පාඩම් රස කරන
තුංග සමනොලකි නුඹ සෙනෙහෙන් පිරුණ

ඉගෙනුම් වැඩට නිබඳව අතහිත දෙන්නී
විරියෙන් සියලු වැඩ කටයුතු කරලන්නී
උත්සාහය දිනුම කරපින්නාගෙන එන්නී
දෙටු මහැදුරුතුමිය සැමදා වැජබෙන්නී

මාවත යන්න පෙරමඟ හෙලිකර දේවී
කටු අතු මැදත් පිපි මල් පෙන්වන දේවී
කිත් අඳුනින් බැබැලෙන රන්වන් දේවී
ප්‍රණාම වේවා අපගේ ගුරු දේවී
...........
ලද මුත් ඉසිඹුවක් අද ඔබ දෙදෙනා
ගුරු මව් පියතුමෙනි ඔබ මතකයි සැමදා
නිදුක් නිරෝගිව ඔබ සුවපත් වේවා
සවි දිරි ලැබී ඔබ හට හැම සෙත් වේවා!


මානව විද්‍යා අධ්‍යයනාංශය
ශ්‍රී ජයවර්ධනපුර සරසවිය