ගෙවුණු කාලය පුරාවට
කොයි තරම් නම් කවි ලියවුණිද
ලොවක මල් පිපෙන තරමට
නෙක හැඩැති නන් පැහැය තැවරුණ..

අඳුරුම අඳුරු කුටියට
වැඩි ලෙස කදෝපැණි පහන් වැට
සහන් රැස් දුන් සිත් වල
සුවඳ තවමත් දැනෙනවා මට..

කාලයෙන් හොරකම් කරගෙන
තුරුල් කරගත් මතක පුස්තක
තුරුලේ හොවා යළි යළිත් සිපගමි
එයම පමණයි එකම වත්කම..

එදා දැල්වුණු තරු නෙත් වල
කාන්තිය වියැකුනොත් දවසක
වදන් අවසඟ හෙයින් ලවනත
නොකියාම සමු දෙමි එය පමණි දුක!!

Photo credit; Saksham Gangwar