විස්වාසා පරමා ඥාතී කියලා
අසා ඇතේ...
ඉස්තරම්ම කියමනකී, එවන් ඈයො සුලබ නැතේ...
නස්පැත්තිය ලඟාකරන්නෝ නම් වැඩි වෙලා සිතේ...
දස්ට කරන්නේ නොදැනිම , උන්නු ගමන් සපා කතේ ...

ඇති කල කිත් යසස් බොහෝ ගැවසෙයි කා එකම පතේ...
නැති වුන විට ඒ සැමදේ ළඟින් ඉන්න කෙනෙක් නැතේ...
පැතිරවන්නෙ යම් යම් දේ අනුකම්පා ලෙසිනි සිතේ...
නිති පවතින කිසිත් නැතිලු ,
මිතුදම් මුත් වෙනස් වෙතේ...

කාලෙට ගැලපෙනසේ අප වෙනස් වුනොත් හොඳා සිතේ...
සාලෙට කැඳවා සලකනු , විඩාව යන තෙක්ම ගතේ...
මාලෙට රන්, ලැබ ⁣දුන්නත් ඉමු සැමවිට දුරින් අතේ...
සීලෙට ගරු කළයුතු මුත් නොරැවටෙන්න බලනු පුතේ...