හිනා වැස්සක තෙමී
සෙනෙහසක් පොරොවගෙන
මල් පැළේකුත් අරන්
ඔබ ආව මුල් දවස
තාම මතකයි සොඳුර

ගෙදර පිළ ඉදිරිපිට
සරුසාර පොළොව මත
නිතර ඇහැ යන තැනක
ආදරෙන් ඉන්දුවා
හුරු බුහුටි මල් පඳුර

එතැන් සිට නිතිපතා
හිම වැටෙන කාලෙදිත්
එක මලක් හෝ පිපී
හිනැහුණා නිරතුරුව
රතු රෝස මල් පොකුර

*******

වසන්තය ඇවිල්ලත්
මලක් අහලක නැතුව
කොළත් වේලී ගිහින්
මැලවිලා ගිය මුහුණ
කිමද මේ මහ අඳුර

සතර අත පැතිර ගිය
මොකක් හෝ පිළිලයක්
රෝස ගහ බිලි අරන්
වැරදිලා හැමදේම
වේලිලා සේ කතර