ගිනිගත්ත හිරු පැහැය උරාගෙන ඇහැරිලා
රොන් ගත්ත බිඟු නඩය එක්ක දොඩමළුවෙලා
සිතගත්ත කොල පැහැය රැඳුණු පත් සනසලා
තුටුවෙත්ය විඳ සුවය මඳනළට හිනැහිලා

දවස අවසන පීත පැහැ හිමින් මැකෙනවා
හඳක අසිරිය අරන් හිමි හිමින් සැලෙනවා
ළඟම හිටි අය වුනත් නොදැකි සේ හිඳිනවා
හෙටට එන පරපුරක බර නටුව දරනවා


හමා යන සුළං රැල හා හාද වී සෙමින්
කියා දුර ඈතටම සැවොම ගෙනියනු සොඳින්
නිශාවක ගගන පිපි තාරකා මල් ලෙසින්
මුදා හැර මල් නටුව යතිය අවසන් ගමන්