කඳුළු මට බරයි දැන් ඉතිං අරගෙන යන්න
වාවන්න බෑ තවත් ඇවිත් පිසදා ලන්න
නෙත් කෙවෙනි හීරෙනා උනුහුමයි ගිනි ගන්න
අනේ ඇති හීනයෙන් ඉක්මනින් නව තින්න

පන්හිදේ ඉඩ අරන් ලියූ කවි සේදිලා
හිත්මලේ නුඹෙ නමින් බහ දුන්නෙ පේවෙලා
සංසාරෙ පුරාවට ලඟින් ඉමු බැන්ඳිලා
කිව් වඳන් මහමෙරක් කොහේදෝ ඉගිලිලා

සුවඳ රැඳි ගෙමිදුලේ සමන් මල් මියැදිලා
පවන දුන් හාදුවේ සියොළග ම වියැකිලා
වස්සානෙ ඇවිත් ගිය පාට නෑ දියවෙලා
හැන්ඳෑවෙ ඔයා දුන් සෙනෙහසම පැරදිලා

දැක්කෙ මං හිතද්දර හද නිවූ ප්‍රේමයක්
රැක්කෙ එය පණ වගේ උතුම්වූ වේලයක්
ඇක්කෙ හැමවිට ඉදන් ඉඩගත්තු සේලයක්
වික්කෙ ඇයි හිමියනේ ඉඹ ගත්තු සීලයක්

ඉන්න තැන දහස් මල් පිපී නුඹ හිනැහියන්
බින්න නැති ආදරේ විදින්නට ඉඩදියන්
කින්න රාවක් ඇවිත් සෙනෙහසේ බහදියන්
සින්න වෙන යහනවට නින්දෙ සුව දැනීයන්