අමාවක ඇවිදින් සෙමින්
අන්දවයි සළු පිළි
නෙක් තුරුපත් අගට නිශා කල
නොබිදින්ට අශා රැහැන්
හිරි ඔතප් නැති ලොවක වල්මත් නොවන්නට........

පුරාවක පිපී ආ හඳ පාන
චන්ද්‍රබිම්භ යුරු වෙසින්
සෙමින් දිවයයි ගහ කොළද
ගංදිය ද මතින් මහී කත
ගලවමින් ඇන්ද සළුපිළි කාල අඳුරේ
එකින් එක විවර වෙද්දී
තුණු සපුන්...........

හඳපානේ හඳපානේ රස ඇදුණේ
හද මනසේ දිවි ඇහැරේ
රූ දිළිසේ හිහඬ ජලේ
විළියෙන් රෑ නෙත් බරවේ
ගලා හැළෙන දිය දහරක
වැනී ලෙළන රුක් අත්තක
හැපී දුවන හුළං පොදක
එතී අසන් චන්ද්‍ර බිම්භයුරු
ලොවට කියන ආදරේ ........

අමාවකට බිය ඇස් ඇති
ඇන්ද නීල වස්ත්‍ර බරින්
ආශා රැහැනින් මිරිකී ගිය
සසල සිතෙන් ලොව සැඟවෙයි
පුරාවකට වැඩි සඳ දිය
වැයෙන සරට ලෙළන අතින්
සෙමින් සෙමින් කටු ගැලවෙයි
දිවා කලෙක ඇඳි සළුපිළි
මුළු යායම නිරුවතින්
චන්ද්‍රබිම්භයුරු සිනා නංගයි...................


28-10-2024.