සඳ ඇවිත් නා ගසින් පෙරා දෙන කිරණ සේ

හිරු බසින සැඳෑවේ මද නළේ පහස සේ

ඇය දසන් විහිදලා හෙලන රුව දිගු නෙතේ

සිත සුමුදු කර යමින් හදට සිසිලක් දෙතේ



සිහින් හඬ නගාගෙන බසින දොළ හා සමව

පසන් විරිතට ගයන කිරිල්ලී තටු සළයි

ඉද්ද අරලිය මලින් සුවඳවත් වී හමන

සුළං පොද කුරුල්ලා ලෝලයෙන් මත් කරයි



ඇගේ වත මේ ලෙසින් උදේ සවසදි මදෙස

බලාගෙන හිඳින කල මා මනස නලියමින්

කෙදින අප ලං වේද කෙදින අප හමු වේද

කියා අසමින් මහද කිති ලමින් වියලි යයි



මෙලෙස කොපමණ කලක් ඇගේ දිගැසින් විදින

ඇගේ නළලින් පෙරෙන ආලෝක කිරණ වැල

මනෙත් ලොල් කරනුයෙ ද මහද තුළ සරනුයෙ ද

රැයෙක සපැමිණ මවෙත තුරුළු වී පවසන්න



ඇය දසන් විහිදමින් හෙලන ඒ දිගු බැලම

නොහැක මට ඉවසන්න ඉගිල යමි ඇගෙ ලොවට

දිගු කලකි අප හමුව එය සොඳුරු ගීතයකි

නොනවතා වයමි මම ගයන් දිගටම ගීය



ඇසෙන විට තුරු වදුළු - තුලින් මතුවන ගීත

වන පෙතක මැදින් දොළ ගලන නිසසල තාල

දකින සඳ කිරිල්ලී හොටට හොට තබාලා

පියාපත් සළ සළා කරන මුකුළුවෙ සිරිය



හිමිදිරිය නිසල ලොව ගෙන දුන්න එ'අසිරිය

ඇසෙන විට ඈත සිට නැගෙන ඒ මිහිරි නද

සියුම් සතුටක එතෙන වේදනා තරංග ද

ඇය සමග පාව විත් සළනු ඇයි මගේ හද