හීන අතහැර ගියපු පාරේ අදත් තනියට සෙවනැලි
මාන බලමින් සොයා යනවා දිනක් හමුවූ සියුමැලි
පූනරින් කඳවුරට දකුණින් තල් ගසක් යට කම්මැලි
වේනාම් කියමින් හැරිල ගිය මට අහිමි වූ හසරැලි

බර වැඩිය ඇකයේ අවිය නැතිවුණා නවතින ඉඩක්
සැර වැඩිය හිතුනාද හද ඇතිවුනිද අනියත බියක්
මුර වැඩය අට්ටාලෙ තල් තනියේම දිනයන් දෙකක්
දුර හිටිය නුඹ වටලගන්නට බැරිවීම තවමත් දුකක්

ඉතිං දැන් රට සාමකාමියි අපිට හැකි නේ නෑකමක්
ඒ හැමට වැඩියෙන් දැනෙනවා තංගච්චි ඕනෑකමක්
උතුරු හුළඟට හූල්ලන හිත අරං ආවම මහ දුරක්
කවුද තියලා නළල මැද්දට රතු පාට සායම් පොදක්

AnA 2024