(කසල ගොඩකින් අසුලාගත්
1945 දිනපොතක සටහන් ඇසුරින්)

හසුන් පත විවර කළ මා සසල වුන සිතින්
තැනතැන ඇවිද ගත සිත විඩාබර වන විට
පැරණි කවුළුවක් තුලින් එබි එබී බලමින්
රතු රෝස මල් පොකුරක් නෙතගින් සිනාසුනි

අසනිය වැසි වහලට වැටෙන කුරිරු හඬින්
උපන්දින දවස අද බව එක්වරම පසක් විය
ඉරා දමා මතක ලියැවුන සිතුවම් ගොන්න
හමන වියරු සුළං රැල්ල වෙත විසි ක⁣ළෙමි

මසිත එකළස් කරගන සිහින් රන් හුයෙන්
මුතු පබළු ඇට එකිනෙක ගෙන අමුණන ලෙස
සියුම් මල්කම් ලියකම් කැටයම්ද එකතු කර
පද පෙළක් ගොතන්නට සිතී නිමිති සෙව්වෙමි

කඳු මැද නුවර පිය මනින කළ මා දුටු දසුන
බවුන් බිඳලන නාරිලතා පුෂ්පයන් නොවුනද
එකදු වදනක් නොලියෙන අඳුරු අමාවක රෑ
නොසිතු පරිද්දෙන් යළි සසැලෙනු දැනේ මසිත


16.06.2024