(ලමා කවි)

කළුවර රැයකි සඳ පායන සෙමින් සෙමින්
පිළ උඩ පඩියෙ සිටියෙමි නිස්කලංකයෙන්
බකමූණන්ගෙ හඬ ඇසුනා වටින් ගොඩින්
රැහැයියන්ගෙ ගෝසාවත් බෝම සැරෙන්

තරු වැස්සක් වැහැලා මෙනි සඳට වටෙන්
ගඟක් සේම යන ලෙස කිරි මුහුද සොයන්
දිලි දිලි නිවෙයි තරු කැල දෙනුවන් පිනමින්
ටිකක් සිටින් මම තරුවක නැඟ එනකන්

තරුවේ මාව ගෙන යන්නේ කොයිබටද
සුරඟන ලඳුන් රඟනා සුර ලොවකටද
එලොවින් ඇත් පැටවෙකු මෙහි ආවාද
ඒ ලොව පැණි කොමඩු මල් වැල් නැතුවාද

තරු සකි කියන ලෙස එහි සැම තියෙනවලු
සිතනා පතන සැම දේමත් ලැබෙනවලු
නොලැබෙන්නේ මාපියවරු විතරමලු
හැරෙමුද එහෙමනම් අපි ආපසු යහළු

දයාබර හඬිනි ඔහු මා අමතන්නේ
දහදිය හෙලා දිනු බත් මට ගෙන එන්නේ
සෙනෙහස පිරුණු ගුණ ඔවදන් පවසන්නේ
ඇස් දෙක සේය පියතුම මා රැක ගන්නේ

මිහිරෙන් මිහිරි වේ ඇය ගේ කවි සින්දු
අදරින් අමතනා මුදු බස් මන බැන්දු
සෙනෙහස ගලා විත් ගෙට සිරි කත කැන්දු
අම්මා පමණි මා පැතු ආසිරි ලන්ඳු

කවට කමට මෙන් අපි යමු කිව්වාට
හොරෙන් වගේ හිත එහෙ මෙහෙ දිව්වාට
දුක බොහො වෙයි මාපියො නැතිදා මෙ මට
ඉන්නම් පිළේ වනමින් අත් තරු කැළට

පුංචි අපට කවි සින්දු