තුරු ලතා මල් පැළඳි වන වදුලු පීරන්න

වැහි වළා දුහුල් ඇඳි කඳු ශිඛර නැග ගන්න

නෑ සියන්, යහළුවන් මුහුණුවර දැක ගන්න

මා අයිති දුරු රටට මට යන්න ඉඩ දෙන්න !



නෙක බොජුන් ඇති නමුත් බත තරම් රස නොවේ

මුදු යහන රළු පැදුර තරම් මට සුව නොවේ

වදන් මිහිරිය ඔබේ සැබෑ සෙනෙහස නොවේ

ගතින් මා මෙහි නමුදු සිතින් මා මෙහි නොවේ



සිනා අමතකව ගොස් හද පෙළෙන දුක් ගින්න

පිරි දනන් සමග ඉඳ උන් කඳුළු පිස ලන්න

මා ද එහි කෙනෙකු බැව් පෙර මතක නැති වෙන්න

මා අයිති දුරු රටට මට යන්න ඉඩ දෙන්න !



ලන්ඩනය - එක්සත් රාජධානිය