උඬඟුලියන් සරසන්නට
හිස පළඳින මලම නොවුන
හඬට නුඹගෙ කැලඹෙයි නිති
විඳි අයගේ හිතෙහි දැහැන
සරට හීන් පාවෙන මුදු
සුමදුර ගී සවන් රැහැන
සත්තයි හද පවන් සලයි
ලැබගෙන නිති සුවය සහන

කඩමංඩියෙ හිඳ සෙනෙහස
පුදකළ බව ලොවට කියා
මවුබිම නගන්නට පැතු
ස්වර මත ඇය හිඳගෙනම ගියා
අහසේ අනන්තය දැක
වැසිසේ බිම තෙත් වෙන බවද ලියා
තරුද නිදන මහ රෑකම
කළඹයි ඔබෙ සබඳ නියා

ස්වරය මතින් ගී දැහැනක
පිහිනා සුව විඳින කල
එකළුකල හඩක් කොයිබින්
ආවාදෝ සිතෙන කල
සමවැද දැහැනක මත්වෙන
හැම සිතගත නිවෙනකල
සරසවි පිහිට උතුරාවි
ලැබ තව දුර යන්න බල

සවන් පිනන ගී රාවය
මනකල්සෙ, විඳිනකලේ
පැතුමන් දහසක් මැවෙනව
හැමදෙනගේ හිතක බලේ
චිරත්කාළයක් වැජඹෙයි
අඹර පුරා ලෙසම නිලේ
සු'පැතුම් ඔබටමයි මෙසේ
හැමදාමත් යෙහෙන් දිලේ