කැලේ වැදිරජ ආලෙ බෙදුවා
නැතිව අඩුවක් දිව රැයේ,
දෙන්න, තුන්දෙන, හතර පහ වුනෙ
ඇගෙට නොදැනී වගෙ ඔහේ,
උරා බොනවා ලේ ගලන කල්
කිරි නැතිව වේලෙන තනේ,
වැදි රජා කැකුලියක කැන්දන්
ගියා ආයෙත් දඩයමේ…!


වහින වැස්සට තෙතවෙලා
ගල්ලෙනම ගොහොරුයි මඩගොඩේ,
මදුරු, මැසි, නයි පොලොන් බිය
පය තියන හැමතැන මහකැලේ,
ආලෙ විතරක් නෙවෙයි ජීවිතෙ
කියා මට දැනෙනා වෙලේ,
අහෝ නිරිදුගෙ වලේ ගහකුත්
පැලවෙලා ඉවරයි හොදේ…!