විද විද අහස උසටම දිගු වෙන මානේ

හද හද පිළිම සුරුවම් පාරක් ගානේ

වැඳ වැඳ යදිනමුත් හැම සැප නිරු වානේ

ඇසු දෙසු දහම් වැටහුනු එකෙකුත් නෑනේ



පොඩි පොඩි පැල්පත්ය දුටුවිට හද පෑරේ

අඬ අඬ පොඩි දරුය නෙත කඳුලැලි බේරේ

පුද පුද පිළිම අහරින් අනුවන ආරේ

පින පින කියා කරනා පව නොම තේරේ



දුටු දුටු මුණි රුවක් සිත නිවනා සුවදේ

සැම සැම සුරුවමක් දැක පිහිටක් අයැදේ

හැඳ හැඳ ඉරුනු වැරහැලි ඇඳුමෙන් නිබදේ

දැක දැක දරුවො සිත සෙල්රූ විද සුහදේ



නැත නැත මාරු දුගියට අත නොම දිගුවේ

නැහැ බැහැ නැතිව ආධාරයෙ නම ලියැවේ

ගැන ගැන රියන් පිළිමම උසටම ඉදිවේ

දින දින අගය මිනිසත් බව බැස දියවේ



පොත පත තුළද නැත හදනුය රූ මෙලෙසේ

ඇත ඇත කියා පිළිපදිනට මග නිසිසේ

දැන දැන බොරුව වෙත දිවයන බව සිතුසේ

හිත හිත වැඳපන්නෙ පිළිමෙට මතු දවසේ