සැප්තැම්බරය කඳුළු මතකයක් කර මීට 13 වසරකට පෙර අප අතරින් වියෝවූ ආදරණීය මෑණියන් වෙනුවෙනි.


මනු සපුන් පිරි වනේ සෙනෙහසේ ගිරි ලෙනේ
වසා ලෙන් දොර නිබඳ මා සුරැකි අම්මා
කඳුළු පිනිදිය බරින් නෙතු වැසෙන හැම රෑක
දෙව්රුවක් වී ඇඳෙන අම්මා

හිරු මියැදි වන පෙතේ මං ලකුණු පෙන්වන්න
ඈත ගිරගින් නැගුණු සඳ එළිය අම්මා
සියොත් කැළ ඉගිලගිය පාළු හදවිල පිපුණ
සෙනෙහසේ සුදු නෙළුම අම්මා

පන්සලේ බුදුකුටිය පුරා ඉතිරී ගලන
ලොව්තුරා සුව ගෙනෙන මල් සුවඳ අම්මා
ජීවිතේ සිරමැදුර මැද දිලෙන රන් සිළුව
සදා නොනිවෙන පහන අම්මා