නුඹට මතක නැද්ද දිනකදි නුදුරූ
මාව ළගට ගත්තෙ මල වගෙ කපුරූ
කලට හීනෙන්වත් වරදක් නොකෙරූ
ඉතින් වෙනවද මේ කුමකට නුපුරූ

මම ඉල්ලන විට සෙනෙහස එක බිදක්
උඔ කීවෙ එවිට දෙන්නම් මහ මෙරක්
මෙහි තබා ගිහින් නොකියම ගිනි ගොඩක්
දැන් ජීවිතේම වෙලා කඳුළු ගඟක්

ඉස්සර ඇලවෙන විට ගගා කොහොල්ල
ඇස් ඇර හිටියේ උඹ බිදක් නොහොල්ල
දැක්කෙම නැතිව මෙතෙක් නැහෙන නැහිල්ල
අන්තිම අයින් කරා ලෙසට වහල්ල

මම පැතුවෙම හරි සුන්දර මැදුරක්
උඹ හැදුවෙම එතනත් ලොකු සිදුරක්
දැල් වෙන්නට හිතුවද ලෙස පහනක්
මැවුවේ නොනිමෙන ගින්දර පුපුරක්

පිපී හිටි කල ලෙස මහනෙල් මල් විලක්
උඹත් ඇවිත් එතන අත හැරියා ගලක්
නිලක දිය කැටේම කරා කඳුළු ගඟක්
මමත් යන්නම යනවා නෑ ඉද පලක්...