තිස් හත් වසක් සපිරුනි පොල් කොට දෙකට
ඉස්සර වගේ පොනුමක් නෑ නොවැ ලගට
හිස්කර ගියත් කාලය දොඩමින් කවට
තිස්සෙම හිස නමමි "පොඩ්ඩේ දෙසු" බණට

හතර වරිගේ නෑයෝ වටකර ගත්තු
නිතර හමු නොවෙන දුර නෑ බෝසත්තු
සසර මග දිගට හමුවුන ගජ ඇත්තු
කවර දුනි මොනරු කෙල තලි නා ගත්තු

ලස්සන පිට කවර වාගේ හැඩැති කතා
වස්සන සුවද මනරම් කවි පදද ගොතා
ගැස්සෙන සැන බිදෙන වීදුරු යසට ඔතා
උස්සනු බැරි තිළිණ බර පොදි තබති අතා

අවසන් පැයේ පොල් කොට කර තබාගෙන
ගනිමින් නැකත් නොව නිසි කල් සොයාගෙන
"සැනකින් බිදෙයි වීදුරු බඩු බලාගෙන"
බලමින් හුනිමි පොල් කොට ඔහු තබා යන

වීදුරු බදුන් බිදුනා පෙර ලද තිලින
කෑදර උනත් රැකගනු බැරි විය ඉතින
සාදර සිතින් පොල් කොට පසුවේ තුටින
ආදර පොඩ්ඩෙ මට ඔබ සිහිවේ නිතින

අඩු පාඩුවක් නෑ පොල් කොටවල දැනුනේ
පඬු සේදුන සිවුරු පොටවල් ලෙස පෙනුනේ
කඩු ගෑ ගලුත් දියවි යනවා සෙමිනේ
මඩු පල්ලියත් පත්තිනි දෙවොලකි පොරණේ

පොල් කොට පලන පොඩ්ඩෙ අපෙ ගමේ විසු
ඇල් මෙන් එදා බණ පදයක් ලෙසින් දෙසු
කල් යල් ගියත් තවමත් පොල් කොටන් මසු
මල් වඩමක් වෙයන් මගෙ ඇස් වැසූන පසු