ආදරණීය පවුලේ අය වෙත ලියමී
අප මතකයන් සිහිකර තනිවම හඬමී
දුරු රට නුහුර හුරු කර ගනිමින් සිටිමී
නෑ කිසිවෙකුත් ළඟ නැති පාළුව විඳිමී

පත පොත සියළු කටයුතු නූලටම වෙලා
නැත කිසි දෙයක් අතපසු වී නොපිරිහෙලා
අත දී සෙනෙහෙ පිරුවත් මව් පියන් බලා
ඇත එක දෙයක් කාටත් ගැටළුවක් වෙලා

මල් ලස්සනයි විවිධයි නෙක පාට පෙතී
දැල්වූ පහන් සිල මෙනි මන බඳින ගතී
අල්ලා ගන්න සමහරු පණ උනත් දෙතී
ඇල්මක් අනේ මගෙ නම් ගෑවිලා නැතී

හති ඇර දුවද්දී මල්ලී පන්දුවට
රතු කර දෙතොල් සාරිය ඇන්දෙමි ඉනට
හැඩ කර නැලෙව්වෙත් බෝනික්කන් රෑට
ඇයි අර දැන්ද වෙනසක් දැනුනේ මවට

හිනැහෙමි මෙතැන අද මා සමතැන් සතුය
ඉන්නෙමි යසට හදවත් එකිනෙක නතුය
දන්නෙමි ඔබේ දුක ඒ ගැන ඇස් රතුය
මට හිමි සතුට දැන්වත් මා ගත යුතුය