වරු ගණන් නිදි - නොවිඳ රකිනා
නෙක ගිලන් හිත් අතර මැද්දක
නුඹ ගිලන් උන දිනක තනිවම - නුඹ උන්න හැටි දන්නවා ...
බෙහෙත් වඩියක් අතට දෙන්නට ,
ගිලන් වූ හිත පිරිමදින්නට
මට නොහැකි බව දන්නවා

ඒත් නුඹ හිත හදනවා ...

සොඳුරු හැඩ තල රටා අතරින්
නේකවිද හැඟුමන් විඳින්නට ...
සීත හිරිකඩ වැටෙන යාමේක
නුඹේ සුසුමක එතී යන්නට ..
දෙකම්මුල් පිස - යනෙන හුළඟක
දැනෙන නැහැඹුල් සුව විඳින්නට
මට නොහැකි බව දන්නවා

ඒත් නුඹ හිත හදනවා ...

විඩාබර නෙත සෙනෙහෙ පුරවන්
මගේ රුව - ඈතින් ඇඳෙන තුරු
එදා වාගෙම , අදත් නුඹෙ නෙතු
තාම පෙර මග බලනවා ...
නුඹේ රිදුමන් මට කියන්නට ,
දකින හීනෙක හැඩ මවන්නට
වරු ගනන් නුඹ බලං හිටියත්
මට නොහැකි බව දන්නවා

ඒත් නුඹ හිත හදනවා ...

මගේ හිත්ඉම රිදුනු හැමවර
ලොවට රහසින් ඉකිබිඳින්නට - උන්ට රහසින් ගතු කියන්නට
නුඹේ උරහිස තියෙනවා ...
සිනහමල් දෝතින් වරාගෙන ,
සෝ සුසුම් ගැඹුරෙම තියාගෙන
නමුණුකුල මහ කන්ද තරමට
නුඹත් ලතැවුල් දරනවා ...

ඒත් මයෙ හිත හදනවා ...