හීන් පොද වැහි ලකුණු දැක්කම අතින් අල්ලා හිනැස්සූ
ජීවිතේ දුර මනින මොහොතේ හිතට දහිරිය උපැද්දු
ආදරේ විතරක්ම දීලා යළිත් කිසිවක් නො ඉල්ලූ
අදත් ඉන්නවා අනුන් රකිනා එළිය ඇස් ඇති මිනිස්සු

තමන් පිච්චුණු නමුදු ගිනි වැද අනුන් වෙත ගිනි නොදුන්නු
ගිලිහෙනා හිත සසල මොහොතත් දෑස් දල්වා නැවැත්තූ
නගින මහා මෙරු කන්ද මුදුනේ ඉඳන් පහලට දිවැස්ලු
අදත් ඉන්නවා අනුන් ඉහළට ගත්තු බෝසත් මිනිස්සු

යන්නේ කොයිබද ඉන්නේ මොකටද කාගෙවත් හිත නොරිද්දූ
ආල පෙම්වත් පුරා දහිරිය බෙදා සොම්නස ඉපැද්දූ
මදක් නැවතී තමන් හිත ගැන නිතර වීමසූ හදැත්තු
අදත් ඉන්නවා මිනිස් ගුණ පිරි එළිය හිත් ඇති මිනිස්සු