මහ හෝටලේ ශාලාව මැද
රතු විල්ලුද අතුල මෙිසයක් මත
වතුර බෝතලද මල් කලඹක්ද ලස්සන
තබා ඇත...මල් නම් සුවද නැත

චට පට ගගා කියැවෙන
සටන් පාඨද කිඹුල් කඳුලුද
අනේ මෙතරම් වෙහෙස වන සැටි
දැයේ කතුනගෙ දුක නිවන්නට !!

නුහුරට ඇදපු සාරිද
දල කපු පිලි බැලු බැලුු තැන
කුවෙිණිගෙ පරපුරෙන් එන
බව කියන්නට අනේ ලෝකෙට!!

පැලදු පා ගිගිරිද බරැති රන් මාලද
සෙලවෙයි තාලයට වදන් වල
මස් පිරුණු පපු වසාගෙන
දෙසන තරමට අපෙ දුක
පඩුපුල් අස්න වුව නොසෙල්වෙද?

රාබිි එන වල් සතුන් රැල
පා පහරින් ඇදෙන සළු පොට
කටු විතරක්ම මිස
මස් කළදක්ම නැති
ගුටි කන ආත්මය ගැන

වලඳ සුුරා කන්ටවත් නැති
ලමා ළපටින්ට දිි සැනසෙති
රැැ දවාලද නොදන්නා අන්ධ සිත්ඇති
මහ පොලොව ලෙස
දුකම උහුලති...
දන්නෙ මොනවාද පියකරු නෝනාවරුනි
මෙි රටෙි දුක් විදින අප ගැන?

පාරක තොටක, මග වැරදුනු තැනක
තනිව යන්නට නොහැකි
බොරැ වළවල් පිරුණු මග තොට
ඇත්තටම දැක තිබෙිදැයි නුඹ?

"මාර්තුව"ඇවිත් යනු ඇත
හැම වසරකමමෙන් ගෙවිි ගිය
නැවතත් හමුවෙමු ලබන වසරෙත්
"ගැහැනු දුක" ගැන
ලොවට කියනට!!