නුරා කැළුම් දිදී එදා පිදූ සෙනේ හදේ තියේ
දරාන මා කියූව රෝසි යැයි කියා හොවා ලයේ ..
වරා මලක් විදෝ මෙදා කැළුම් නැතේ ඔබෙන් ප්‍රියේ
ඉරාන මේ වසත් සමේ මයේ ලොවින් ඔයයි ගියේ..

සොයා ඔයා මෙතේ බුදුන් වඩීවි යැයි හිඳීවිදෝ
ලියාල ඒ "කතාව නන්ද" මා යළිත් හළාවිදෝ
කියාල හේනෙ උන් කෙනා මෙමා! සුරන් වනාවිදෝ
වියාපු පේම ජාලෙහී සොවින් ගිලී මියෙන්නදෝ

තිතක් තියා නිමා කරන් මෙ දුක් !මොකෝ කොමා දදා..?
හිතක් තවත් ගිගුම් දරන් රඳයිද පෙම් පදේ යොදා
සැතක් මගින් කෘතීම හර්දයක් තියම් හැඟුම් නොදා
එතැන් පටන් නොඉන්නෙමී සුදෝ කියා ඔයා පුදා...!