නැගෙන ගිනිදැල් නිවන්නට ඔබ කවදාද මා ලඟට එන්නේ
හදේ නොනිමෙන පහන් සිලුවෙන් කවදාද ඔබ කවි ලියන්නේ
හිස තියා මුමුනන්ට මට කවදාද ඔබෙ උරතලය දෙන්නේ
රීරි යකෙකුට පෙම් කරන්නට කිමද සිත මෙතරම් හඬන්නේ

ඔබෙ වදන් මට සුමුදු නූනට ඔබට හිත පෙම් කල තරං
පිටුපාල මට කල වෙනස්කම් කොයිතරම් ඉහිලුවද මං
හිතේ තෙත නැති කෙනෙක් වෙනුවෙන් සැලුව හැටි මම කඳුලු ගං
කාලෙ මගෙ පෙම හොරෙන් ගෙනිහින් දන්නෙ නැතුවම රත්තරං

වැල්ලේ ලිව් ඒ ඔබේ සෙනෙහස රැල්ල ඇවිදින් ගෙන ගියා
ගලේ කෙටු සෙල් ලිපිත් සබඳේ කාලයට යටවී ගියා
පණ තියෙන තුරු ගැහෙන්නේ හද ඇන්ඳ පෙම් සිතුවම නිසා
කාලෙ යනකොට මහලු වේවිද ? නැවතෙයිද ? බය හිතෙනවා

05/02/21