පාතකඩ කුලතිලක කවියා රත්නපුර නගර සභාවේ සේවය කරන අවදියේ දුරකථන සුලබව තිබුණේ නැත. ඔහු දුරකථන පණිවිඩයක් ගැනීමට අවශ්‍ය වුවහොත් ගියේ ලඟම තිබෙන උප තැපැල් කාර්යාලයටයි. එහි සේවය කළේ වයසක නෝනා කෙනෙක් සහ තරුණ කාන්තාවකි. එහි යන බොහෝ විට ඔහුට ඇසෙන්නේ දුරකථනය ක්‍රියාවිරහිත වී ඇති බවයි. එසේ වූ දිනක දී ඔහු කොලයක් ඉල්ලා මෙම කවිය ලියා උප තැපැල් ස්ථානාධිපතිවරියට දී ගියාලු.

හමගිය ඩිරැක්ටරියක් ගෙන පෙරලනවා
හිලකට ඇඟිල්ලක් දාගෙන කරකනවා
රෝහල ඉල්ලුවොත් සීවලියට යනවා
මිස්ටයි මිසිස්ටයි ඒකට පඩි දෙනවා

ඇඟිල්ලක් දමා දුරකථන කරකැවූ හැටි අළුත් පරම්පරාව දනී ද?