මග විසිතුරු
ගමෙන් නගරයට යන්නට බස් රිය කින්
වාඩිවුනෙමි අසුනක කවුලුවක් ල ඟින්
නෙත් පියවුනත් හමනා මදනල පහ සින්
සුවඳ කියයි මග විසිතුරු සිතට හෙ මින්
සමන් පිච්ච මල් සුවඳින් සිතම තෙමේ
ඇස් හැර බලමි කොහිදැයි පසු කෙරෙන ඉමේ
සුදුවැලි අතුල හඳුන් කූරු දැවෙන බිමේ
පන්සලකිය සැදැහැතියන් පිරුනු ගමේ
නිදිමත තව වැඩෙයි රතයේ පැද්දුම ට
සුවඳකි දැනෙන්නේ නැහැපුඩු වල අග ට
මිරිසට කිරට තෙල් බැදුම්ද ඇති රස ට
බත් කඩපේලියකි ඇත්තේ මග දිග ට
දැනුනා සැර ගඳක් නැහැයම අකු ලුවන
වැසුමට නොහැක කවුලුව වීදුරු බිඳුන
නිතැතින් පෙනුනි දෙනෙතින් අඩවන් කෙරුන
කුණු කන්දකිය ඇත්තේ හෙමිහිට හැදුන
ආගම කියන ගෝසාවකි යකඩ කටි න්
එයට නොපරදින්නට ඇසෙනා පිරිතෙ න්
නින්ද කැඩුනි සිතුවිල්ලකි නැගි විගසි න්
වසන්න බැරි කන් දුන්නේ ඇයි දෙවිය න්
තැබෑරුම් ගඳකි දැනුනේ නාස යට
මළ ගෙදරකි පෙනුනේ නෙත් යොමන විට
එක්වු පිරිස රතයක බෝතල ල ඟට
රහමෙර සුව විඳිති මිනිසෙක් මළ දු කට
පස්සට යන්න ඉතුරු සල්ලි ගමු පස්සේ
කොන්දොස්තර තවමත් මොරදෙන අස්සේ
සිදාදියට ආවිට මගෙ හිත ගැස්සේ
ආපහු ගමට යන්නයි බසයෙන් බැස්සේ