සාර සොබා අනූන නව නගරෙක තනිවුණේ
පාර දෙපස නෙක නෙක පැහැ තොරණ ද දිළිසුණේ
හාරදහක් දේවල් සතුටට ඇතුවා පෙනේ
බාරගන්න බැරි දුකකුත් යටි හිත තුළ දැනේ

වතුර වගේ ජන ගඟ මැද මහ තනියක් දැනී
හතරවටේ බැලුවත් නෑ සුපුරුදු මුව පෙනී
අකුර අකුර ගළපාගෙන පන්තියෙ ළඟ උනී
නතර වුණා දුර ගමනක් හිත එහෙ මෙහෙ වැනී

ඇසූ පිරූ තැන් ඇත ලෝකය අත්ලේ එතී
නැසූ පෙමක් යළි පුබුදන ජගතෙක් කොයි වෙතී
අසූ හාරදහකින් එක් නිවසක තනි නැතී
වැසූ දොර පියන් මා හට ළඟ කොහෙහරි ඇතී