විසිකර තලන පොඩි සමනල් තටු රන්දා
සිරිසර මවන ලොවකට ගෙන යමු කැන්දා
හිමිකර සදන මතු පරපුරෙ ගුණ බන්දා
මිහිබර ⁣දරණ දුක මෙතරම් කිම මන්දා

මරු දිවි පතන හැම දෙන වැලපෙයි නිතර
විරු සවි රැගෙන නැගිටිමු අපි අතු පතර
හිරු දෙවි නැගෙන විට එළියට පැන නතර
හුරු කර ගමන යන්නට වෙයි බිම වැතිර

වඟුරන් කඳුළු කැට කුමටද දුක හිතිලා
මිතුරන් ලෙසින් ගිරි මත පේලිද හැදිලා
සතුරන් පරද බියඟුළු බව අත හැරලා
මිහිදන් නොකර හෙළබිම රැක ගමු සිතලා