පෙරදි ගලා ගිය ගඟුලැල් සුදු පෙන පිඩු විහිදුවා
වියලිගොස්‍ ය වැලි ගල්පර මව මවා
පියලි නැගුණ ඒ රුක්ඛය තිබුණේ අතු විහිදුවා
සියලු දෙයම ඇති නැති වෙයි සොබාදමත් කියනවා

සිඳුණ විලස දිය උල්පත
කව් ලියන්නෙ නෑ මගෙ සිත
සිතිවිලි අකුරුද මියැදෙත
නුඹ හින්දද මේ හෙණපත