අන්දර වැටෙන් ඉර බැස යන හෝරාවේ
ගින්දර වැනි රුවක් වෙත මා නෙත යාවේ
සුන්දර කමට දඟ සිත එහෙ මෙහෙ පාවේ
තුන්දොර කොහේ රැකගන්නද ඇන්නෑවේ

සුළඟේ අක්ඹමර කෙහෙරැලි දඟ දාන
සුරතේ පහස විඳ කීකරු වෙන ගාන
මසිතේ කිතිකැවෙන සිතුවිලි හංගාන
සුවසේ කොහොම ඉන්නද මං ඉවසාන

හද සනසා සිනා මල් වැස්සක් වස්සා
මද පමණින් ලතාවට ඇගෙ හිස ගස්සා
හැඳ සිටි චීත්තයෙ පොට කොනකින් උස්සා
හොඳ සීරුවෙන් ඇය වෙල් නියරට බැස්සා

කාන්දමක් සේ ඇගෙ පසුපසින් වැටී
වාන් දමන පෙම් සිතුවිලි සමග ගැටී
හීන් තාලෙකට පැද්දෙන නිතඹෙ හැටී
රාන් කිරිල්ලියෙ නුඹ මට දහස් වටී

ආන් එහෙම බැලුවොත් නෙත් කැළුම් සලා
කාන්සියක් නැත සිටියැකි එදෙස බලා
වාන් දමයි ලෙන්ගතුකකම දෙගොඩතලා
හීන් නඟේ බහ දෙනවද සිත නොතලා

කැත්තට උදැල්ලට මගෙ අත හුරු ඇතුවා
මත්තට දුක් නොදී නුඹ රැකගත යුතුවා
තව ඉවසන්ටනම් මගෙ සිත නතු නැතුවා
සිහිනෙන් පවා නුඹ කැන්දන් එනු දුටුවා

කන්නට දෙකට අටු කොටු පිරැවෙන හින්දා
දෙන්නට හැක සතුට සම්පත සිත රන්දා
ගන්නට විගස නුඹ මගෙ පැල වෙත කැන්දා
එන්නට නැකැත තව හරි නැතුවද මන්දා

21/06/2022