කොළඹ හත සිසාරා
ඉදිවෙද්දි මං තීරු
හිල් වෙච්චි ටකරමෙන්
තෙමෙද්දී අපෙ මූණු
බේරෙ වැව පාමුලදි ලැබෙද්දී
මට මොණරු
හිල්ටනයෙ ඇඳක් උඩ
තැලුණා මගෙ ගත කෝඩු

අර නාකි මන්තිරියා
තමයි උඹෙ තාත්තා
වාහනේ ඇදෙද්දිම
සිරියා කී ඒ කතා
හීනයක් දෝ සිතා
මගෙ අතම කොනිත්තා
ඉඹේටම බැලුවෙ මා
පිරෙන මගෙ කුස දිහා

පුතේ උඹෙ බොස් හොඳයි
චීස් කොත්තුව රසයි
ෆාමසියෙ බෙහෙත් ටික
බිව්වා දැන් මට හොඳයි
දෙමාපියො සතුටු වී
මගේ කම්මුල් තෙමයි
මගෙ ගින්න දන්නෙ නම්
උඩ ඉන්න දෙයියොමයි

දෛවයේ සරදමින්
යලිත් මා තැලුණාවෙ
ඉහේ සිට දෙපතුලට
අප්‍රියක් දැනුණාවෙ
ලේ ටිකට පණ දෙන්න
බැරිව සිත සැලුණාවෙ
ගිලෙන්නට හිතෙයි මට
ඔයේ දියවන්නාවෙ