ගසා වසා දොර ගැලවෙන අයුරු තදින
ගියත් නික්ම යළි පියසට නොඑන විලස
එසේ වසා දැමුවේ ඔබ නොවේය දොර
ඇරී තිබුණු හදවත කවුළුවය ඔබට

දැවේ උදුන කුටියට කැඳවන උණුසුම
සිරව සිටී ඔබෙ විලවුන් සුවඳ තවම
දමා ගිය ද මතක නැතුව හිම කබාය
පුටු ඇඳි මත හරිමි තිබෙන්නට එලෙසම

කලකට පෙර රැජිණ උයන අසල දිනක
හමුවී සිත් පහන් කරන සිනා නගා
සිත් සනහන බස් තෙපලූ මියුරු සරෙන්
ඇය ඔබමද අද මෙලෙසින් සිත් බිඳලූ

මා මෙහි නැති පුවත අසා මතු දවසක
ගෙනැත් යතුරු පිටපත ඔබ සමග රැඳුණ
සෙමින් විවර කර දොර පෙර පුරුදු විලස
ගෙන යනු මැන හිම කබාය අයිති ඔබට

සුදු හිම පිඬු වීදි වසන සීත කලට
ඒ කබාය ලා අතිනත වෙළා තදින
රැජිණ මගෙහි කෙනෙකුට තුරුළුව යන සඳ
මඳක් නැවතිලා මේ ලෙස කියනු ඇතිය

" කලකට පෙර උඩු මහලෙහි මේ පියසෙම
කෙනෙක් විසී අප තරමක් දුර හඳුනන
ඔහු පෙරදිග කෙනෙකි, එහෙත්, දැන් මෙහි නැත
මට නිකමට අද හදිසියෙ මතක්වුණිය..."