ජීවිතය, මිය ඇදුණු තාරකාවකි රැයේ
පාළු අහසක නිදන බිළිඳෙකිය මේ පැයේ
දේවතා එළි අතර ගීතිකා පද ගැයේ
වස්දඬුව හා මුසුව වළා වීණා වැයේ

ධූමකේතුවක් හද ගැඹුරටම සම වැදී
යන්න යයි හිස් තැනක් ඉතිරි කරමින් මිදී
පාලුවෙන් ලෝකයම ගිලෙන්නට ඉඩ දිදී
වාලුකාවක් වගේ අහස් තලයම නිදී

මිතුරු තාරුකා එළි සදාකල් දිලේවා
අන්ධකාරය මතින් සිතුවමක් ඇඳේවා
පෑරෙනා මතකයේ කැළැල් සුව නොවේවා
හදවතේ හිදැස් තැන් හිදැසක් ව තිබේවා