හබරල කොලය මඟ හමුවී පෙම් බැන්ද
අත්හල අහස වැසි බිද නුඹ සතුටින්ද
හිස් කළ මුව අයා නොම දුටුවේ මන්ද
මත්කල පහස සියුමැලි ගත රිදවද්ද

ගිලිහී වැටේ සිය දහසක් වැසි බිංදු
සැනහී එක් බිදක් හබරල කොල රැංදූ
වැටහී නැති පතට පල නැතිවද බන්දු
ගිලිහි වැටේදෝ අතටම ආ පංදු

පවසට නොලැබෙනා දිය බිද තව කුමට
කුකුසට කරුණු ඇතිමුත් සිත් තුල එමට
හෙමිහිට ලෙලවමින් රැඟුවත් යස හැඩට
කිසිවිට නොම පෙනේ අඳ හබරල නෙතට

ආල හැගුම් ඇතිමුත් වැසි දිය බිදට
කෝල මුදු රැඟුම් ලැබුනේ පෙර පවට
ගාල හොලවලා හබරල එක දිගට
කෝල වැසි බිදුව අතහැරියා බිමට

හබරල පතට නොව පොලවට පෙම් බැන්ද
අත්හල අහස වැසි බිදු නොමවූ අන්ඳ
අකුසල කුසල බණ පොත්වල කොල සින්ද
මිහිතල තෙමා මහ ගඟුලැක් වුනි මන්ද

පමාවෙලා පොලවට වට වැසි බිදුව
කමා කරන්නැයි වැලපෙයි ගඟ දුටුව
දමා පසෙක මතකය හබරල හඩුව
අමා පෙම ගලයි ගඟ දිය හා මුසුව

London