කවියෙකු නොවුණි මෙමා
එනමුදු පිය ළඳුනේ
කවිකම ආය ගලා
මා ඔබ දුටු මතිනේ…….

සතුරෙකු නොවුණි මෙමා
එනමුදු සොඳුරියනේ
මිතුරු සුවඳ පිරුණේ
ඔබෙනි මහද විමනේ…...

ඔබ හිනැහෙන ගානේ
මල් විකසිත වන්නේ
අහස කඩා ඉහිරී
දෙගොඩ තලා යන්නේ…..

සිහින කැඩී බිඳෙනා
අපට කියා දුන්නේ
හදවත ලද සැම දේ
දෑස නසා ගන්නේ…...