බැලුවද නාඩි මොහොතක් හරි අත අල්ලන්
දැනුනද සුසුම් තෙරපෙන නැහැපුඩු හොල්ලන්
නැහුනට උපන් දින සිට මේ ටික අල්ලන්
අතහැර යන්නෙ කුණු කය බැහැගෙන පල්ලන්

ඉම කොන නොදැන දිවයන මේ බව ගමනේ
හිත වටකරගෙනයි ලෝකය ගොඩ නැගුනේ
ගත කුලියට ගත්තෙ එය මොහොතයි තිබුණේ
වැහැරෙයි දිරයි දුක පමණයි එහි රැඳුනේ

වයසට යද්දි ලස්සන හම රැලි වෙනවා
මුතු කැට වගේ දත් එක එක ගිලිහෙනවා
අතපය වාරු නැති වී ගත වෙව්ලනවා
එනමුදු තරුණ හිත රහසින් වැලපෙනවා

ගුණ දොස් විවේචන කොහොමත් නොමැත අඩූ
පණ සේ ලඟම සිට පැටලෙයි සමග නඩූ
පිහිටට නොඒ කිසි විට ඒ කඳුල හැඩූ
යන තැන කල දේට හරියයි ලෙසට වැඩූ

දිනකදි නතර වන විට ලබ් ඩබ් රාවේ
සැනසුම පිණිස මෙහෙයමු මිය යන ජීවේ
දැනගෙන සසර දුක, එහි බියකරු බාවේ
පණ යන මොහොතෙදිත් බුදු බණ ඇසුනාවේ