පියඹා ගියා මනසින් අද නොයෙක තැන
සොයමි කිමඳ යයි පැහැදිලි නෑ තවම
ගසක රිකිලි මැද තුරුලිය රැඳන තැන
සුවඳ පියුම ලඟ, බමරුන් සොයන රොන.

එතැනින් පියඹ යමි නිල්වන් සයුර ඉම
විඳිමින් හමන සිසිලස රැලි සමඟ එන
නෙත ගත සුවය ලද කිමදැයි සොයනු මම
තවමත් නොපැහැදිලි යමි, එතනින් නික්ම

දසමස කුස රැඳු සුරතල් දියනි පෙම
නැතිනම් සුරුබුහුටි මුණුබුර දුටුව සම
අඩ ශතකයක් ගෙවු සැමි ලඟ සොයමි මම
නැත, යලි පියබ යමි සොයමින් යෙහෙලි සැම.

මතකයි සිනහබර සමයක් ගෙවූ සඳ
ලැබුනා සැම විටම සුවයක් ගයන සඳ
ආදර හැඟුම් පුදනා සිසුවන් සමඟ
සතුටක් ඇතත්, නැහැ සොයනා දෑ නිබඳ.

හැරුනා යන්ට ඈතට කෙලි සම වෙතට
මව් පිය සොදුරු බස ආච්චිගෙ තුරුලෙ සිට
සෙව්වා සෑම තැන, දැනුනා යම් සතුට
ලැබුන සැනින් සුනුවිය, අනෙ
රිදුනි මට.

සොයනා යමක් ඇත්තේ කුණ කය තුලද?
නැතිනම් ගෙවී යන කාලයෙ සැඟවිලද?
මොහොතින් නගින බසිනා සිතිවිලි ලඟද?
නැත, එය ඇත්තෙ නොපෙනෙන සිත තුල නොවෙද?