සොර ලියකි මහ රැයේ මං පහරන
දිනයි නුඹ මට උරුම පැරදුම
තිබුන දෙය තිබුණු තැන දමා යන අලුයම
නින්ද පමණක් පැහැර ගෙන යනු කිම

සීත රැයකට මවා ගණ'ඳුර
ධවල සඳ එළි අතුළ අහසේ
මුසු කළා රෑ දකින සිහිනෙට
පොපියනා මිග දෙනෙත වුවනේ
දවටලා සිත තත් සරට නොව
මිහිරි වෙණ බඳ වෙතට රහසේ
මත් කළා නිදි නොමැති දෙනයන
ඔවැනි දඟකම් කිමද මිහිරේ

වලා සළු පොට උනා අහකට
සඳත් ලස්සන වෙලා අඹරේ
තෙතයි කවි සිත සක්ක පද වුව
නාරි කුසුමක සුවඳ වෑහේ
දිගයි හැම රැය නින්ද නැති මුත්
ශේෂයක සරතැසක් නොනැඟේ
සොඳුරු හෙර නුඹ නිසා හද දොර
අගුළ මලකෑ සෙයක් දිස්වේ