දස දහස් වර ඉපිද මැරෙනවා මම පුතුනි
රස රහස් රකිනවා නමුදු හිත බොහොතුටිනි
පස වන් දහස් කල් ඔබේ සිරි නම දිළිණි
ඉස පිරිත් පැන් මගේ පුතු රකිනු දෙව් රජුනි

පුතු උපන්දාමයි පියා ගියෙ හැර දමා
සතු දෙයක් නැත උසට දෑත් මිස ආ හමා
නතු වෙලා කාහටත් සොයා ගත් දේ තමා
මතු වුණා දරු දුකම කුස පිරෙව්වෙමි මෙමා

හය හතර තේරෙනා කාලෙදී පටන් පුතු
සතු වුණේ එඩිතරයි කියන ඒ වදන් තතු
මතු වෙලා නැති කමම ලෝකයක් තමන්පැතු
ගතු අදිටනක් මේ ලෙස රට රකින්නට මතු

වැඩ මුරය බැරැක්කෙලු එහෙම කීවේ කොව්ව
වෙඩිමුරය තියනවලු උඹත් තිව්වද එව්ව
අඬහැරය සතුරන්ගෙ කව්ද කීවේ ඔව්ව
ඉඩ හරය මගෙ හිතෙහි පුතා දන්නව මෙව්ව

ඉඳ මේ ගෙපැළ තුළ උඹ ගිය දා ඉඳල
බිඳ අඳුර බලා ඉමි එන දිනය කෝ කියල
සිඳ සියල් සෝ සුසුම් උපන්බිම නම තියල
අද හෙටම වරෙන් මගෙපුතේ මම ගැනහිතල