පෝරුවේ අෂ්ඨක සිලෝ ගී
සවන් පුරවා ඇසෙනවා
නාදනූ පා තබ තබා සුර
ලියක් හිත යට රඟනවා

මාල තැළි පිළි සේද සළු හැම
හිතේ බර වැඩි කරනවා
පාවි පාවී දෙවඟනක් සේ
දවසකට වෙස් බඳිනවා

කොනක ඉඳිවූ වේදිකාවක
“ ගෘප්එක ” ප්ලේ කරනවා
යාළුවෝ ටික ගීත නාදෙට
වියරුවෙන් මෙන් නටනවා

මසවුළෙන් පිරි “ බුෆේ එක ”
රස නහර පිනවා දැනෙනවා
හිතේ කටු ඇස් වලට ඇවිදින්
කුසේ ගින්දර නිවනවා

කිසිම දවසක ගෙදර හරියක
නොවූ රහමෙර බෙදෙනවා
ඒක දැකලා තාත්තගෙ හිත
නරක් වූ බව පේනවා

හෝටලේ මේ තියෙන සව් සිරි
දැකල පුදුමත් හිතෙනවා
අපේ ලෝකය තාප්පෙන් පිට
ඉඳන් ඔච්චම් කරනවා

මුව සිනා නෙතු කැළුම් අතරේ
සුභ පැතුම් නම් පැතෙනවා
යන්න යන අය හැරි හැරී තව
තවත් මගෙ හැඩ බලනවා

සැප රියක් කිසි දාක නැග නැති
යන්න පේවී ඉන්නවා
සිනා මල් වරුසාව මැද්දේ
වුනත් පායුග සැලෙනවා

රතිඤ්ඤා වැල් පුපුර පුපුරා
මුරුගසං වැහි වැටෙනවා
වේල්පට රන්දාන ඉන්නට
බර වැඩියි හති වැටෙනවා

උකස් කළ මහ ගෙදර ඔප්පුව
පෙර මගට විත් රවනවා
“ ලෝකයට පොරකාසෙ ගෙදරට
මරගාතෙ යැයි සිතෙනවා ”