සිරිසර මවන දසතම බල රස මැව්ව
විසිතුර නයන තුල නෙක නෙක කව ලිව්ව
සිහිකර නිවන සරතැස දුර නැත ගවුව
මිහි බර දරන හෙලබිම සිහගිරි පව්ව

හිමිකර ලවන තුල සිරියට මන බන්දා
විසිකර සිහින ලද නිලුපුල් රුව වින්දා
සිහිකර වරුණ ලඳකගෙ රුව ගුණ රන්දා
වැහිබර පවන සමවන සිතුවම ඇන්දා

දිස්වන දුරුතු හද සීගිරි කුලට පැන
වස්සන සුසුදු මද සිසිලැති කිරණ දෙන
ගස්සන පහුරු මත කැටපත අකුරු ගෙන
ලස්සන කුරුටු ගී කාගෙද කියනු මැන

හිරු දෙවි නැගෙන විට වටකොට ගිරිදේවී
විරු සවි රැගෙන එන වද උණුසුම යාවී
මරු දිවි පතන විට සැඟවුව සිරියාවී
ගරු කවි සවන තුල රැව් පිලිරැව් දේවී

මින්දද විදින හී එක පිට එක වැදිලා
වින්දද සහන ගල් කුළු සයනය අතුලා
පින්කඳ නුවණ නැතුවද ඇගෙ ගැන හිතලා
රන්කඳ කියන දෙවුරුවෙ නිරුවත ඇඳලා

මිතුරන් වදුලු ගිරිමත එකමුතු කරලා
සතුරන් සියලු මඩිනට සැලසුම හදලා
වගුරන් කදුළු කුමටද පිය රජු මරලා
මසුරන් බිඳුලු කස්සප හෙළයට උඹලා