සකිසඳ මහද ගඳකිලියක් වී නුඹට
සැලමුතු නුගිනුරා සැමකල ඔබෙ නමට
ලංවී තව තවත් පෙම පිරි හදවතට
ඔබ ලඟ සිටී නම් මා ලතවනු කුමට

නැත ලොව සුවය ආදරයක් සේ බැඳුන
මහදේ පිපි කුසුම රසවත ඔබෙ උවන
දිනයක් වේද මතු දවසක නෙතු පියන
එදවස එළඹෙනාතුරු නිවනුයෙ මහද

දුක සැප යස අයස යන අටලෝ දහම
ඔබටත් මටත් කාටත් එකසේ පොදුය
එලැඹෙන විට දුකක් එය මැදහත් සිතින
ඉවසා සිටීමට මතු ඔබ දත යුතුය

රන්වන් පුලුුල් උර විනිවිද මට පෙනෙන
ඔබෙ දුක පිරුණු හදවත සිපගම් බැතින
ඒ දුක් කෙරෙන් ඔබ මිඳුමට නිති පතන
දුටුවෙද මහද පතුලේ ලියැවුනු පැතුම

ගං හෝ ඇල දොලත් මුහුදට ගලා යන
සුන්දර වන මලක් නෙත් සිත් පිනා යන
මින්දද පැමිණ ඇත අඹමල් නෙලා ගෙන
පුන්සඳ නැගෙන් හදෙ ගනදුර පලා ගෙන

දුක සැප මගේ වටහාගත් මිතුරාන
තනි නොතනියට ලඟ රැක උන් සොයුරාන
මී අඹ සදිසි රසබස් දුන් මිතුරාන
පද වැල ඔබය මම තනුවයි කිවිඳාන