තනිවූ මවක ලෙස නළලේ ඇඳි පරිදී
දරුවූ අයට දිවියම දියවිය මගදී
නැතිවූ නුවණ කඳුලින් ඉවසා ඉද්දී
මුහු වූ තනිකමක් දැනුණා හිත ළඟදී

ගෙදරක් සදිසි වහලක් තිබුණත් හිසට
සුසුමක් සමඟ කඳුළක් දැනුණේ හිතට
සතුටක් කියන බිඳුවක් නොතිබුණි අවට
කරුමක්කාර මිනිහෙක් මොකටද නමට

***

දැන් මගෙ ගෙපැල මාලිගයකි පිරි යසස
පින්වත් වීමි රැජිණක වන්නට පියස
දෙන්නගෙ වැඩෙන සෙනෙහස ඈතට අහස
පැන් වී එකතුවෙයි සාගරයක් විලස

සතුටක් සදාකාලිකවම රැඳෙන සඳ
කොලයක් ඇයි ද නීතිය හා තියා බැඳ
සවිමත් පැලක උණුසුම ආදරෙන් ලද
කවියක් වගෙයි ගැලපෙන්නට ගෙතූ පද