දෙනෙතින් නුඹ හෙළූ කැළුමන් මාගෙ දෙස
මුවගින් නොකී ස්නේහය තිබුණා එදෙස
නුඹගේ පෙමට පිටුපා යන්නේ කෙලෙස
ආවෙමි තුරුල්ලට නුඹෙ සුරලිය විලස

නුඹගේ සෙනෙහෙ අඩු නැතුවම තවම දැනේ
ඉඳහිට නුඹම එය සඟවන අයුරු පෙනේ
කොයි ලෙසකින් සඟවන්නද පුදන සෙනේ
දෝතින් සයුරේ දිය සින්ඳනු හැකිද අනේ

මගෙ හද පතුලෙ රඳවාගෙන නුඹෙ මතක
යන්නෙමි ලොවෙන් නුඹ යන්නට පෙර දිනෙක
මම වෙනුවෙන් එක කඳුළක් නුඹෙ නෙතක
නොහෙළනු මැනවි මම මිය ගිය ඒ දිනෙක