රත් වූ හිරු කිරණ සිසිලස් ගගේ ඔබා
පුරවා සත සිතට කරුණා ගුනේ සොබා
මුදු මල් පියලි අතුරා හදවතෙහි තබා
සාමයෙ කුමරුවන් පිළිගනු මැනවි සබා

පුබුදා සියක් පියුමන් තුරු හිස් මුදුනේ
හමනා පවන් රැල්ලෙහි තනිකම මැකුණේ
ගිනි ගත් හැගුම් වැල් කිරි දියරෙන් තෙමුණේ
සාමය පණිවිඩය හැම මුව'ගම රැදුනේ

කදුළු කැට සේ වැටුණු පිනි පොද මිණි කැකුළු වී දිලිසුනා
ඉරී ගිය මිහිදුමේ සේලය නවම් හැඩකින් ඔප වුනා
කුරුළු කසු කුසු නැවතිලා මදු ගීත නාදය පැතිරුනා
රුහිරු පැල්ලම් වැටුණු මිහිලය සෙනෙහසින් යලි පිබිදුනා

අදුර පලවා ගුවන් තලයේ තාරකා එලි හිනැහෙමින්
මහ හඩින් ගුගුරමින් නැගෙනා අසෙනි වරුසා නවතමින්
බියෙන් සෝකෙන් දුකෙන් මිරිකෙන දනන් හදවත් දෝවමින්
සාමයේ අංකුරය පිපුනා ගිලන්ලොව සුවපත් වෙමින්