විස්මිත මේ සිතුවම පවසනවා නෙව අපට යමක්...
ඉස්ත්‍රිය ගැන; පැවරුවහොත් වගකීමක්, වුවද කුමක්...
ඉස්තරමින් කෙරුවොත් නොපැකිල සිතලා යුතුමකමක්...
ඉස්තිරවම ලබනව ඇය කිත් පැසසුම් සහිත නමක්...

දිස්වන ලෙස, ලඳුන් තිදෙන ඔසවන්නේ එක් කලයක්...
හිස්මත, උරයේ, උකුලේ ⁣රඳවාගෙන පා ඇලයක්...
තිස්සෙම එකිනෙකා වෙනස්, ඇතිවත් නැතිවත් බලයක්...
දස්කම් විවිධාකාරයි , සැසඳුම් නොගෙනෙයි ඵලයක්...

ඉස්ත්‍රිය ගැන පෙර කවියෝ
වැනුවේ ඇය වගෙයි සඳක්...
ලස්සන ඇගෙ දිනෙන් දිනම වැඩෙයි ලෙසින් ගසක කඳක්...
තිස්සෙම රඟ පෑමට ඇත විවිධ චරිත, සිතමු මඳක්...
විස්කම් මැවුමකි මහබඹු කළ, 'සුන්දර දිරිය ලඳක්'...