ගත සිත රිදෙන සමයෙකි මේ පසුවෙන්නේ
ගත ගිය රස ගමන් දැන් නිමවන්නේ
හුදකලාව පොදි බැඳ බැඳ මේ එන්නේ
නෙත පියවූ සැනින් සිතුවිලි දුව එන්නේ

හැගුමින් තොරව ඉන්නට මේ වෙහෙසෙන්නේ
රිදුමන් දරාගන්නට ඔසු සොයමින්නේ
දැනුමින් සපිරි වූවත් සරසවි වරමින්නේ
අත් හැර යාම පාඩම නෑ මට ලැබුනේ

ගඟ ඉහලට පීනන්ට ගමි වෙහෙස
ගල් පර රිකිලි හරහට සිටිනා විලස
පෙනුනත් මැලි නොවී දිරි ගමි මනස
ඈතින් පෙනෙන දේ ගෙනදෙයි සුව පහස!

මහ සෑ වහන්සේ දිලිහෙයි නෙත මානේ,
සැලි සැලි ලෙලෙන කොඩි සමනල තටු සේ නේ!
සුදුවන් නෙලුම එබිකම් කරමින් පොකුනේ,,
බොදු ගී ඇසෙයි මද නල එහි ගැටුනු සැනේ!

සිතුවිලි නැගෙයි යලි ඉපදෙන රැලි සේම,
අසහන නැඟේ සැම සිතුවිල්ලක අගම,
මහ සෑ වහන්සේ පිසගෙන යලි හමන,
සුලඟේ කුළුනුවී, අසහන පිසනු මැන!