කිමද ඔය හැටි රිදවන පද වැලක් වෙලා
සිතම තනි කර විදවන ඉකි හඬක් කලා
බිඳෙන කවි හද කොනිති කරමින් සිතක් තලා
වැටෙයි කදුළක් සරසවි නිහඬ වෙලා

පැතුමන් පැතුවත් එක හද වතින් පතා
බොදවෙයි සැනකින් ඝන කළු වරින් ඉතා
මතකය ගුළුකර කවි පද ලෙසින් ගොතා
ඉන්නම් සැමදින ගොළු කර පෙමින් කතා

මතු භවයක වෙළෙමින් හද පැතුම් අරා
කවි සිතුවිලි පුබුදමු නෙතු මුවින් සරා
අද නැතුවත් ප්‍ර්‍රේමය සිත හැඟුම් දරා
හෙට දිනයෙත් නුඹමයි මගෙ සිතම සොරා