සැරද! විස්කම් සුනිල් මහැදුරු
රළ පෙළක් මෙන් සුනිල සමුදුරු
පුරන් ගී කෙත වපුල සුරුවිරු
සාහිතා’ඹර සදිසි දිනිසුරු

පෙදෙන් පෙද මුසකර ගලායන
මියුරු මධු අම රසය වෑහෙන
වරෙක සැඬ “පවන”ක්ව හඬදෙන
සදා ඔබ ගී හදේ දැවටෙන

“සුදු සෙවනැලි” ඇඳ රිදීතිරය මත
“සරුංගලේ” මෙන් දිලෙනා නුබ ගැබ
“යශෝධරා” හා “පත්තිනි” අරගෙන
“කුස පබවත” කැන්දාගෙන ආ සඳ

සක්වල ගැබ ගිනි ඇවුලුනු සමයෙක
ඉර හඳ අහසින් ගිලිහුනු දවසක
රිදීතිර කන්‍යාව කෙළෙසුනු මොහොතක
“ක්ෂීර සාගරය කැළඹිණි” ඔබ’තින.