මහළු වී මිය යන්න කලියෙන්
අතර මග හමුනොවිච්ච....
පෙරනිමිති තව ගොඩක් තියෙනවා
සිදුහත් ට මගහැරිච්ච....
වෙන්ව යද්දී නොනිමි ප්‍රේමෙක
මහ හුඟක් හද වෙලිච්ච....
ඉවුරු වැලි කැට පමණි දන්නේ
කන්ථකලා ගැන පැලිච්ච....

කින්නරාවිය පසු පසම විත්
භව පුරා අත ගත්ත....
ඉතින් සමු දෙමි වසා හද නුඹ
නිසා සුදිලුන පැත්ත....
සක් දෙවිඳු නම් නොදකීවි
වෙන් වුණු ප්‍රේමයක ඇත්ත....
කමක් නැහැ නුඹ විදින් මානා
හී සරය බ්‍රහ්මදත්ත....

සුන්දරයි හද සසලවයි
සඳ කිඳුරු ජාතකේ....
සෙනෙහසින් පැටලී වරා පට
දමා නැග පෝරකේ....
නොම දමා ගොස් හද පෙමක්
දවනා චිතකේ....
කියන්නට වරදක් තියෙනවද
ඉතින් මනමේ නාටකේ....